போறவளே, போறவளே!

ஏர் உழவனுக்கும் அவனுடைய முறைப்பெண்ணுக்குமான உறவு, பழைய தமிழ்த்திரைப்படங்களுக்கு ஒரு வரப்ரசாதம் என்றே சொல்லலாம்! இந்த உறவில், கேலியுண்டு, கெஞ்சலுண்டு, மோகமுண்டு இன்னும் என்னென்னவோ உண்டு! நமது இன்றைய பாடலில், நாயகன், நாயகியைக் கெஞ்சலோடு கொஞ்சுகிறான். அதற்கு முன், இன்றைக்கு ஊடகங்களிலே, கோவைத்தமிழ் சிறப்புப் பெற்றிருக்கிறதே, அது, 1957லேயே ‘மக்களைப்பெற்ற மகராசி’ எனும் திரைப்படத்தில் ஏ.பி.நாகராஜன் எழுத்தில் படம் முழுவதிலும் கையாளப்பட்டிருக்கிறது! சிவாஜி, பானுமதி,நம்பியார், எம்.என்.ராஜம், கண்ணாம்பா ஆகியோர் நடித்துப் பெரும் வெற்றி பெற்ற இந்தப் படத்தை, சோமு இயக்கியிருந்தார். இன்றைய நமது பாடலுடன், ‘ஒன்று சேர்ந்த அன்பு மாறுமா’‘மணப்பாறை மாடுகட்டி’ என்ற பாடல்கள் பட்டிதொட்டி எங்கும் ஒலித்தன-ஒலித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. இந்த ‘மணப்பாறை மாடுகட்டி’ எனும் பாடல் உருவான கதை தெரியுமா உங்களுக்கு? இயக்குனர், கதை-வசனகர்த்தா, பாடலாசிரியர் (மருதகாசி) மற்றும் இசையமைப்பாளர் (கே.வி.மகாதேவன்) இவர்கள் அமர்ந்திருக்க, பாடல் இடம் பெறும் காட்சி விளக்கப் பட்டதாம். சற்று யோசித்த மருதகாசி, பத்து நிமிடங்களில் பாடலை எழுதி முடித்துவிட்டாராம்! பின்னர் மகாதேவனிடம், ’நான் எழுதிய இந்தப் பாடலுக்கு எவ்வளவு விரைவில் உங்களால் இசையமைக்க முடியும்?’ என்று சவால் விட்டாராம்! மாமா என்ன லேசுப்பட்டவரா? இன்னுமொரு கால்மணி நேரத்தில் அவரும் இசையமைத்துக் கொடுத்து விட்டாராம்! இவ்வாறு அரை மணி நேரத்தில் உருவான பாடல், இன்றும் ஒலித்துக் கொண்டிருப்பது விந்தையல்லவா! ஆனால் இன்றோ, ஒரு படத்தில், ’அவ என்(னை) என்ன தேடி வந்த அஞ்சலை’ என்று ஒரு பாடல் போட்டு, கொஞ்ச நாள் கழித்து வேறொரு படத்திற்காக அதே பாட்டையே ‘வேணாம், மச்சான் வேணாம், இந்த பொண்ணுங்க காதலு’ என்று மெட்டுப் போட வெளிநாடு பறக்கிறார்கள்! என்ன கொடுமை சரவணன் இது! சரி, சரி நமக்கெதற்கு அதெல்லாம்! (இது எப்படி இருக்கு!) வாருங்கள், மருதகாசி எழுத, மகாதேவன் இசையில் டி.எம்.எஸ்-பானுமதியின் அற்புதமான நாட்டுப் புறப் பாட்டில் நம்மைக் கரைப்போம்!